طراحی سردرب و جداره آرامستان هادیشهر
آرامستان هادیشهر با هدف خلق فضایی متأثر، محترم و زیبا برای بزرگداشت و تدفین، با رویکردی متفاوت نسبت به فضاهای سنتی طراحی شده است. این پروژه با درهمآمیزی دقیق مصالح بومی نظیر آجر سنتی و کاشیکاریهای نفیس ایرانی، میکوشد تا ادراک عمومی از یک گورستان را از یک مکان صرفاً سوگوارانه به یک فضای تأملی و سرشار از معنویت و وقار تغییر دهد.


شکلدهی کالبد این مجموعه بر پایه اصول طراحی منظر، با استفاده از فرمهای ارگانیک و خطوط منظم، در کنار بهکارگیری آجر قرمز کهن، حس پیوستگی با گذشته و اصالت را القا میکند. جزئیات هنری کاشیکاریهای فیروزهای و لاجوردی، نقشی حیاتی در تعریف هویت بصری پروژه دارند و در تضاد با بافت آجری، نقاط کانونی جذابی را پدید آوردهاند. علاوه بر این، کاشت هوشمندانه گونههای بومی گیاهی و درختان سایهدار نظیر بید، نه تنها به بهبود اقلیم خرد کمک میکند، بلکه با ایجاد لایههای بصری و سایهاندازی، حس آرامش و تسلی را در بازدیدکنندگان تقویت مینماید. دروازه ورودی، به عنوان یک عنصر شاخص، با ابهت و ظرافت خود، مرز میان فضای شهری و این مکان مقدس را تعیین کرده و بازدیدکنندگان را به یک تجربه معمارانه درونگرا دعوت میکند.

این طرح نمونهای ممتاز از پیوند معماری معاصر و رویکردهای پایدار است؛ جایی که مصالح، فرم و محیط زیست در هماهنگی کامل، در خدمت ارتقای کیفیت زندگی معنوی و احترام به ارزشهای انسانی قرار میگیرند.
آرامستان هادیشهر اکنون به عنوان نمادی از معماری حساس، نظم و زیبایی در سیمای شهری خود جلوهگر است.
